رسانه‌ها، عشق‌ و ازدواج؛ مطالعه رابطهٔ رسانه‌هاي اجتماعي و جمعي با عشق سيّال و نگرش به ازدواج

رسانه ­ها نه‌تنها به‌واسطه محتوايشان، بلكه با توجه به ماهيت و ساختارشان مي‌توانند عادات فكري، رفتاري و عاطفي مخاطبان را تغيير دهند. با ظهور رسانه‌هاي اجتماعي و گسترش تعاملات انسان‌ها در فضاهاي مجازي، عواطف انساني همچون عشق نيز در اين فضاي نوظهور، حياتي جديد يافته‌اند؛ موضوعي كه نظريه‌پردازان به‌نامي همچون باومن و گيدنز به آن پرداخته­اند. مقاله حاضر با هدف مطالعهٔ رابطهٔ رسانه‌هاي جمعي و اجتماعي با مفهوم عشق (سيّال) و پيامد آن در نگرش به ازدواج در بين دانشجويان دانشگاه شيراز انجام شده است. تعداد 386 نفر از دانشجويان با تكنيك نمونه‌گيري احتمالي طبقه­اي انتخاب شده و به سؤالات پرسشنامه محقق ساخته جواب داده‌اند كه پايايي و روايي آن با تكنيك آلفاي كرونباخ و اعتبار صوري تأييد شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بين شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، رسانه‌هاي جمعي داخلي و خارجي رابطه معناداري با عشق سيّال وجود دارد. همچنين متغيرهاي شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، رسانه‌هاي جمعي داخلي و خارجي و عشق سيّال رابطه معناداري با نگرش به ازدواج دارند. در تحليل مدل معادلات ساختاري كه با استفاده از آموس انجام شد سه متغير يعني ميزان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، ميزان تماشاي رسانه‌هاي جمعي داخلي، ميزان تماشاي رسانه‌هاي خارجي به‌ترتيب بيشترين تأثير را بر عشق سيّال داشتند. همچنين سه متغير ميزان تماشاي رسانه‌هاي جمعي داخلي، ميزان تماشاي رسانه‌هاي جمعي خارجي و عشق سيّال به ترتيب با ضرايب 0/199، 0/113- و 0/414- تأثير معناداري بر نگرش به ازدواج داشته‌اند.

this article has no abstract