تاثيردما و زمان اتصال دهي بر ريزساختار سيستم GTD-111/BNi3/GTD-111 به روش فاز مايع گذرا(TLP)

در اين مقاله تاثير دما و زمان اتصال دهي بر ريزساختار اتصال فاز مايع گذراي سوپرآلياژ پايه نيكل GTD-111 مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته است. فرايند اتصال دهي در دماهاي1080، 1120 و °C1160 در زمان هاي مختلف انجام گرديد و ريزساختار نواحي مختلف اتصال توسط ميكروسكوپ نوري و الكتروني روبشي مورد بررسي و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با افزايش دماي اتصال دهي از 1080 تا °C1160، زمان انجماد كامل همدما از 195 تا 90 دقيقه كاهش و مقدار انحلال فلز پايه و پهناي درز اتصال افزايش يافته است. همچنين در همه زمان هاي نگه داري، ناحيه ي اتصال حاوي فازهاي ثانويه شامل بوريدهاي غني از نيكل و كروم و سيليسيد نيكل در يك زمينه ي g بود. اين فازها در قسمت هاي مركزي و مجاور  فصل مشترك فلز پايه اتصال مشاهده شد. مشخص شد كه با افزايش زمان اتصال دهي تا انجماد كامل همدما، كسر حجمي ذرات رسوبي ناحيه ي اتصال كاهش يافته و اجزاي بوريدي ترد به طور كامل حذف شده اند. لازم به ذكر است، اين فرايند ناشي از وابستگي شديد رفتار سينتيك نفوذي اين نوع اتصالات به دما و زمان مي باشد. علاوه بر اين، مشاهده شد، با افزايش دماي اتصال دهي وسعت ناحيه ي اتصال و ميزان انحلال فلز پايه افزايش مي يابد. همچنين نتايج نشان داد كه با افزايش زمان نگه داري در هر سه دماي اتصال دهي تا زمان تكميل انجماد همدماي كامل، ضخامت منطقه ي ASZ و كسر حجمي رسوبات در ناحيه ي اتصال كاهش و طول ناحيه ي DAZ  افزايش مي يابد. با توجه به اينكه دماي بحراني در آلياژ مورد مطالعه °C1180 مي باشد، جهت يكنواختي و همگن سازي ريزساختار اتصالات در شرايط مختلف، عمليات حرارتي بعد از اتصال دهي در دماي °C 1200 و زمان 300 دقيقه انجام گرديد كه در نتيجه ي آن، منطقه متاثر از نفوذ حذف و ريزساختار كاملاً همگن و عاري از رسوبات بوريدي سوزني و بلوكي تشكيل شد.