معرفي چارچوبي جديد براي معرفت شناسي آينده پژوهي: معرفت شناسي اجتماعي؛ با تاكيد بر نقد و بررسي آراء وندل بل

در مراحل رشد و تثبيت هر حوزه علمي، توجه به مباني فلسفي آن و به ويژه مباني معرفت شناختي، ضرورتي اجتناب ناپذير است. آينده پژوهي هم اكنون در اين مرحله قرار دارد. با وجود كار هاي خوبي كه در حوزه معرفت شناسي آينده پژوهي صورت گرفته، اما اين تلاش ها با سه مشكل روبرو هستند؛ اول، اكثر اين تلاش ها به صورت مجزا و مستقل از هم صورت گرفته اند و فاقد مباني مشترك اند، دوم، اكثر اين نوشته ها با مفروض گرفتن نظريات و پارادايم هايي در حوزه فلسفه و معرفت شناسي، سعي در به كار بستن آنها در حوزه آينده پژوهي دارند و كمتر به طور مستقيم با سوالات معرفت شناختي مرتبط با اين حوزه به مثابه سوالاتي اصيل درگير شده اند. و سوم، اكثر نوشته ها در حوزه معرفت شناسي آينده پژوهي، در چارچوب رويكرد تحليلي و فلسفي به مسيله معرفت شناسي محصور شده اند و به پيشرفت هاي اخير حوزه معرفت شناسي به ويژه چرخش اجتماعي كمتر توجه دارند. از اين رو، هدف ما در اين مقاله، استفاده از نظريه هاي اخير معرفت شناسي اجتماعي در حوزه مطالعات علم و فناوري، به ويژه چرخش اجتماعي است تا در نتيجه، نخست، يك صورت بندي كلي از چارچوب معرفت شناسي آينده پژوهي ارايه دهيم و سپس، براساس چارچوب فوق، پاسخ هايي اوليه براي پرسش هاي معرفت شناختي آينده پژوهي پيشنهاد كنيم.

no abstract