بررسي اثرات تغيير اقليم بر افزايش سطح آب درياي عمان و خليج فارس

با توجه به اثرات تغييرات اقليم در بالا آمدن سطح آب هاي آزاد و نقش آن در مديريت سواحل و بنادر، افزايش سطح آب بايست تحليل و بررسي شود. در تحقيق حاضر تأثير تغييرات اقليم در افزايش سطح آب دريا در ساحل جنوب ايران بررسي مي‌گردد. پيش‌بيني كننده‌هاي بالا آمدن سطح آب دريا از متغيرهاي آب و هوايي تعيين و براي انتخاب در ميان متغيرهاي مختلف شبيه‌سازي در اين تحقيق از روش رگرسيون گام به گام استفاده شد. براي ارزيابي اثرات تغيير اقليم از نتايج شبيه‌سازي متغيرهاي آب و هوايي تحت سناريوي تغيير اقليم A1b توسط يك مدل GCM به نامCGCH3 استفاده شده است. دو مدل شبكه عصبي-موجك و نروفازي-موجك براي بررسي ارتباط بين متغيرهاي اقليمي و تغييرات سطح دريا توسعه داده شد. در اين مدل‌ها از تئوري موجك براي تفكيك سري‌هاي زماني داده‌هاي ورودي و خروجي استفاده شد و سپس از تئوري هاي سيستم استنتاج عصبي-فازي و شبكه عصبي براي ايجاد ارتباط بين اجزاي پيش‌بيني‌كننده‌ها و پيش‌بيني شونده ها استفاده شد. نتايج مدل‌هاي مختلف به كار رفته در سناريو تغيير اقليم، طيف وسيعي از تغييرات سطح دريا در ايستگاه‌هاي مختلف را نشان داد. مدل منتخب (Anfis-Haar) كه داراي شاخص عملكرد بهتري نسبت به ساير مدل ها بود، نشان داد كه سطح آب دريا از 48 سانتيمتر در منهي اليه غربي خليج فارس تا 16 سانتيمتر در شرق درياي عمان تغيير مي‌نمايد. بنظر مي‌رسد ميزان تغييرات در آبهاي كم عمق و محصور بيشتر از مناطقي باشد كه در مجاورت آب‌هاي آزاد قرار دارند.