مروري بر هضم بي‌هوازي پسماندهاي جامد شهري براي بازيابي مواد و انرژي

هضم بي‌هوازي يكي از روش‌هاي تصفيه و مديريت پسماندهاي جامد آلي بوده و به‌عنوان راهكاري به‌منظور بازيابي ماده و انرژي از پسماند به شمار مي‌رود. هدف از اين مقاله، بررسي جامع فرايند هضم بي‌هوازي از جنبه‌هاي مختلف مي‌باشد. در ابتدا، مهم‌ترين واكنش‌هاي زيست شناسانۀ دخيل در فرايند هضم بي هوازي، راهكارهايي جهت بهبود بازدهي فرايند و انواع واكنشگاه (راكتور) مناسب مورد بحث قرار گرفته است. در نهايت امكان‌ انجام هضم بي‌هوازي براي مديريت پسماندها در ايران به‌طور اجمالي بررسي شده‌است. باتوجه به بررسي هاي صورت گرفته، با استفاده از روش پيش‌تصفيۀ گرمايي به‌همراه افزودن مواد قليايي و سيستم‌هاي واكنشگاه دو/چندمرحله‌اي و ايجاد تغييرات در شرايط عملياتي، مي توان بازده فرايند هضم بي‌هوازي پسماند را  افزايش داد، از طرفي، باتوجه به اين‌كه بخش زيادي از پسماند توليدي در ايران شامل پسماندهاي تجزيه‌پذير است، هضم بي‌هوازي يك فرايند مناسب براي دفع پسماندهاي شهري در ايران تلقي مي‌گردد كه مي توان از زيست‌گاز توليدي و مواد هضم شدۀ آن استفاده نمود.