بررسي مقاومت و ساختار خاك هاي مارني تثبيت شده با سيمان و نانوسيليس

فرسايش پذيري شديد در مجاورت هوا و آب و تورم پذيري زياد از مشكلات اصلي خاك هاي مارني است كه موجب ناپايداري در بستر پروژه هاي عمراني مي شود. اصلاح شيميايي خاك با سيمان در بسياري از پژوهش ها بررسي شده است، اما تغييرات ريزساختاري و بافت خاك ها در فرايند تثبيت و هم چنين نقش نانوذرات سيليس به صورت جامع بررسي نشده است. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر ارزيابي ريزساختاري بهبود خصوصيات مهندسي خاك هاي مارني با سيمان در حضور نانوسيليس و تشكيل تركيبات جديد ناشي از فرآيند تثبيت است. در اين راستا پس از تعيين خصوصيات ژيوتكنيكي خاك مارن، بهبود ويژگي هاي مهندسي نمونه هاي تثبيت شده با درصدهاي مختلف سيمان و نانوسيليس بعد از پايان دوره عمل آوري از طريق انجام آزمايش بزرگ ساختاري مقاومت فشاري محدود نشده (UCS) و ريزساختاري (pH، پراش اشعه ايكس (XRD)، تصاوير ميكروسكوپ الكتروني پويشي (SEM) و طيف سنجي پاشندگي انرژي (EDX) تجزيه و تحليل شد. بر اساس نتايج پژوهش حاضر حضور نانوسيليس در فرايند تثبيت خاك مارني به وسيله سيمان، منجر به افزايش فعاليت هاي پوزولاني و رشد نانوساختارهاي هيدرات سيليكات كلسيم (C-S-H) و توزيع يكنواخت اين نانوساختارها مي شود. بر اساس نتايج پژوهش حاضر افزايش مقدار نانوسيليس تا 1% از لحاظ ريزساختاري و درشت ساختاري موثر است و خصوصيات مهندسي خاك هاي مارني در نمونه اصلاح شده با 4% سيمان و 1% نانوسيليس ميزان مقاومت فشاري را در طي 28 روز به kg/cm 2 30/5 افزايش داده و نسبت به نمونه مرجع مقاومت فشاري حدود 30 برابر افزايش يافته است.

no abstract