نقد نظريه‌ ولفسن درباره‌ خاستگاه مسئله‌ خلق قرآن و تأثير آموزه‌هاي مسيحي در آن

بررسي خاستگاه پيدايش مسائل كلامي، از عرصه‌هاي پژوهشي مورد علاقه‌ خاورشناسان است. بسياري از آنها كوشيده‌اند تا با بررسي اين موضوع نشان دهند كه آبشخور مسائل كلام اسلامي، اديان و مكاتب ديگر، به‌ويژه مسيحيت است و كلام اسلامي از عوامل بيروني تأثير پذيرفته است. ولفسن، اسلام‌شناس يهودي، در كتاب فلسفه‌ علم كلام، درباره‌ مسئله‌ خلق قرآن، كه از چالشي‌ترين مسائل كلامي، به‌ويژه در قرن دوم هجري است، چنين رويكردي را دنبال كرده است. او با به‌كارگيري روش فرضي استنتاجي خود، ديدگاه‌هاي مطرح در زمينه‌ خلق قرآن را متأثر از آموزه‌هاي يهودي مسيحي مي‌داند. اين مقاله در‌‌صدد است تا با تتبعي شايسته ضمن تبيين دقيق نظريه ولفسن، شواهد و قرائن آن را بررسي و نقد كند و نشان دهد كه نه‌تنها روش ولفسن با اشكالاتي روبرو است، دلايل او نيز مدعايش را به‌خوبي اثبات نمي‌كند و تأثير عوامل بيروني، به‌ويژه مسيحيت، در پيدايش اين مسئله‌ اثبات شدني نيست.