طراحي قرارداد شبه آتي

هدف از اين پژوهش ارائه الگويي مناسب به منظور پوشش ريسك قيمتي واردكنندگان محصولات كشاورزي در ايران است تا بدين وسيله بتواند از نتايج منفي نوسانات قيمت جلوگيري نمايد. الگوي پيشنهادي، استفاده از قرارداد شبه آتي براي واردكنندگان محصولات كشاورزي است. براي ارزيابي كارايي اين روش، داده‌هاي روزانه قيمت هاي نقدي و آتي دانه سويا و ذرت در بازۀ زماني 1.5/2010 تا 8.6/2018 از بورس شيكاگو گردآوري و پس از پردازش اطلاعات، نتايج در دو حالت بررسي شد: حالت اول زماني است كه دسترسي به قرارداد آتي وجود دارد و حالت دوم زماني است كه دسترسي به قرارداد آتي امكان ندارد. براي مقايسه اين دو حالت از نسبت بهينه پوشش ريسك، روش تخمين آن و معيار كارايي استفاده مي‌شود. در حالت اول به كمك روش ماركوف سوئيچينگ، نسبت بهينه پوشش ريسك براي محصول ذرت در رژيم صفر و يك به ترتيب برابر با 0.966572 و 0.0051858 و اين نسبت براي محصول دانه سويا به ترتيب 0.977403 و 0.019816 به دست آمد. از آنجايي كه امكان پوشش ريسك در اين حالت براي واردكنندگان ايراني به دليلِ فقدان بازار آتي وجود ندارد، براي پوشش ريسك در دنياي واقعي بايد از قرارداد شبه آتي استفاده كرد. در صورت استفاده از قرارداد شبه آتي، نرخ بهينه پوشش ريسك براي محصول دانه سويا و ذرت به ترتيب برابر با 0.849 و 0.9065 و كارايي پوشش ريسك به ترتيب براي اين محصولات برابر با 82 و 78 درصد به دست آمده است.