نابرابري درآمدي و رشد اقتصادي در ايران؛ يك تحليل هم‌حركتي زمان-مقياسي

بررسي رابطۀ ميان رشد و توزيع درآمد در ادبيات اقتصادي هم به شكل نظري و هم تجربي از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. بنابراين، جهت عليّت بين دو متغير در كوتاه‌مدت و بلندمدت، مورد سؤال سياست گذاران و تحليلگران اقتصادي است. ابزار موجك پيوسته و تحليل هم‌حركتي، توانايي پاسخگويي هم زمان تأثيرگذاري متقابل دو متغير در زمان و مقياس‌هاي مختلف را دارد. در اين پژوهش، اين رابطه در اقتصاد ايران با دو معيار ضريب جيني و نسبت دهك‌ها و با استفاده از تحليل همدوسي موجك طي دوره زماني 1348 الي 1395 مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهند كه بين شاخص‌هاي توزيع درآمد و رشد اقتصادي و در مقياس‌هاي زماني كوتاه‌مدت و ميان‌مدت (تا 20 فصل و يا 5 سال) همدوسي مثبت برقرار است. به طور خلاصه در بازه زماني 1357 تا 1364 و در افق زماني كوتاه‌مدت و ميان‌مدت رشد اقتصادي و شاخص‌هاي نابرابري در يك جهت حركت كرده‌اند؛ همچنين در بلندمدت و در تمام بازه زماني مورد مطالعه دو متغير رشد اقتصادي و شاخص‌هاي توزيع درآمد هم فاز بوده است.