بررسي پايداري اجتماعي در شهرك‌هاي جديد (نمونه موردي : شهرك مهرگان در مشهد)

پايداري اجتماعي يكي از اركان اساسي در توسعه پايدار و به عنوان يكي از كليدي ترين ابزار در برنامه ريزي و سياست گذاري شهري مي باشد و عدم توجه به آن، برنامه‌ها و پروژه‌هاي گوناگون توسعه‌ را با مخاطره مواجه مي‌سازد و خسارات جبران‌ناپذيري را براي محله‌ها و همچنين ساكنين آنها برجاي مي گذارد. با توجه به اهميت بعد اجتماعي پايداري پژوهش حاضر با هدف بررسي پايداري اجتماعي در شهرك مهرگان مشهد انجام مي گردد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و به لحاظ روش پيمايشي بوده كه در اين روش از پرسشنامه استفاده شده كه روايي آن با آزمون آلفاي كرونباخ، 0.79 مورد تأييد قرار گرفته است. جامعه آماري شامل ساكنان شهرك مهرگان (16745 نفر) بوده و تعداد حجم نمونه 375 نمونه تعيين شده است. در تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون فريدمن و تي هتلينگ استفاده شده و جهت نمايش مدل مفهومي از تحليل مسير استفاده شده است. بر اساس يافته هاي حاصل از آزمون فريدمن، تي هتلينگ و تحليل مسير به ترتيب شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي، رضايت از مسكن، عدالت فضايي بيشترين تأثير و در اولويت بعدي حس تعلق، مشاركت اجتماعي و هويت در پايداري اجتماعي شهرك مهرگان تأثير كمتري را داشته اند. همچنين نتايج دو آزمون فريدمن، تي هتلينگ نشان مي دهد كه؛ سه شاخص حس تعلق، مشاركت اجتماعي و هويت پايين تر از ميانگين و سه شاخص سرمايه اجتماعي، رضايت از مسكن و عدالت فضايي بالاتر از ميانگين مي باشند. در مجموع پايداري اجتماعي در محدوده مورد مطالعه در وضعيت مطلوبي نمي باشد.