اثرگذاري عرف‌هاي فراملي بر كنوانسيون‌هاي حمل‌ونقل

عرف و معاهدات بين‌المللي، مكمل يكديگر در جهت ساخت نظام حقوق حمل‌ونقل بين‌المللي‌اند. عرف‌هاي فراملي يا ايجادكنندۀ معاهدات يا تكميل‌كننده آن‌اند. در اين زمينه دو وضعيت رخ خواهد داد؛ يكي وجود عرف و تدوين آن توسط كشورها در قالب معاهده و ديگري وجود معاهده و تكميل آن از طريق عرف موجود ميان تابعان كه بعد از معاهده و به‌منظور تسهيل در اجراي آن شكل مي‌گيرد. در اين مقاله به دستۀ اول پرداخته‌ و به اين پرسش پاسخ داده‌ايم كه اولاً آيا عرف‌هاي فراملي موجود در صنعت حمل‌ونقل مي‌تواند سبب ايجاد يك معاهدۀ بين‌المللي شود و حقوق بين‌الملل عمومي را به تنظيم مقرراتي در جهت منفعت تابعان منفعل خود وادار كند يا خير؟ و دوم اينكه در صورت پاسخ مثبت به اين پرسش، نحوۀ اثرگذاري اين عرف‌ها در ايجاد كنوانسيون‌هاي حاكم بر حقوق حمل‌ونقل بين‌المللي به چه صورت است؟ نتيجه حاصل‌شده اين است كه دولت‌ها به‌عنوان تصويب‌كنندگان كنوانسيون‌هاي حمل‌ونقل بين‌المللي معمولاً تلاش مي‌كنند تا منافع متصديان حمل‌ونقل را هم تأمين كنند. از طرف ديگر، سازمان‌هاي بين‌المللي دولتي اقدام به جمع‌آوري و تدوين عرف‌هاي حمل‌ونقلي كرده و با يكنواخت‌سازي عرف‌ها، اجراي قواعد را آسان مي‌كنند. اگرچه نظام معاهداتي در ظاهر محكم‌تر از نظام حقوق عرفي است، مزاياي عرف موجب شده است تا در برخي موارد به همان شكل گذشته به حيات حقوقي خود ادامه دهد.