اثربخشي مداخله بين سيستمي بخشش بر بازسازي مجدد اعتماد زنان بعد از خيانت

هدف از پژوهش حاضر اثربخشي مداخله بين سيستمي بخشش بر بازسازي مجدد اعتماد زنان آسيب ديده از عهد شكني همسر بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي به صورت پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل و پي گيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان آسيب ديده از عهد شكني همسركه به يكي از مراكز مشاوره شهر تهران مراجعه نموده بودند.. نمونه  پژوهش را 20 زن كه به صورت هدفمند انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند،. ابزار پژوهش شامل دوپرسشنامه 1 مقياس اعتماد بين فردي با 18 گويه و 2 مقياس سنجش بخشش رنجش زناشويي با 10 گويه بود. تحليل آماري با استفاده از آزمون Tدو گروه و تحليل كو واريانس صورت گرفت. يافته ها حاكي از اثربخشي درمان بين سيستمي بخشش بر زنان آسيب ديده بود وسبب ارتقاي مولفه هاي اعتماد و كاهش ميزان مولفه هاي بخشش از قبيل خشم – اجتناب گرديد.(p 0/001) تفاوت بين پيش آزمون پس آزمون و پس آزمون و پي گيري نيزنمايانگر ارتقا و ثبات ارتقا در مرحله پي گيري بود. بطور كلي اينگونه ميتوان نتيجه گرفت كه مداخله درماني بين سيستمي بخشش سبب افزايش اعتماد زنان آسيب ديده از خيانت گردد.