بررسي تأثير گزاره‌هاي خودكارآمدي بر كيفيت حسابرسي: تحليلي بر فهم فرهنگ فردگرايي

خودكارآمدي حسابرس يك ويژگي برخاسته از تئوري‌هاي شناخت اجتماعي است كه باعث مي‌شود كيفيت حسابرسي به منزله يك عامل تأثيرپذير از عملكردهاي حرفه‌اي حسابرسي تقويت شود و اين موضوع، ضمن كاهش شفافيت‌هاي مالي، جذابيت‌هاي سرمايه‌گذاري در بازار سرمايه را به دليل افزايش شفافيت تقويت مي‌كند. هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط خودكارآمدي حسابرس با كيفيت حسابرسي مبتني بر نقش تعديل‌كننده فرهنگ فردگرايي بود. در اين پژوهش تعداد ۲۹۴ نفر از حسابرسان شاغل در سازمان حسابرسي و مؤسسات ‌حسابرسي بخش خصوصي مشاركت كردند و پژوهش در بازه زماني شش ماه دوم سال ۱۳۹۷ صورت پذيرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه بود و به منظور تحليل و آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از روش تحليل حداقل مربعات جزئي استفاده شد. نتايج آزمون فرضيه‌هاي پژوهش نشان داد خودكارآمدي حسابرس باعث ارتقاي سطح كيفيت حسابرسي مي‌شود. همچنين، مشخص شد فرهنگ فردگرايي ارتباط مثبت خودكارآمدي با كيفيت حسابرسي را تحت تأثير قرار مي‌دهد و باعث تقويت مثبت اين ارتباط مي‌شود.