تاثير ضابطه 60% +2 بر مسكن رديفي متداول تهران

وضع ضوابط و مقرارت ساخت و ساز، شكل و رابطۀ ميان بناهاي مسكوني را متفاوت و زندگي در فضاهاي مسكوني را متاثر مي‌سازد. در شهر تهران، استفاده از ضابطه سطح اشغال و ساخت بناي مسكوني در 60% شمال قطعه تفكيكي و سپس امكان دو متر پيش‌آمدگي با در نظر گرفتن پخ 45 درجه، يكي از اين ضوابط وضع شده براي گونه خانه‌هاي رديفي متداول بود. اهميت پرداختن به اين موضوع، متداول بودن ساخت گونه غالب خانه‌هاي رديفي با دو زير گونۀ شمالي و جنوبي در تمامي شهرهاي ايران است. براي اين پژوهش گونۀ رديفي با دو زيرگونه شمال و جنوبي، با ارتفاع سه تا شش طبقه الگوي متداول سكونت در تهران تعريف شده است. پرسش اصلي اين پژوهش اين است كه ضابطه سطح اشغال 60% +2، تا چه ميزان بر شكل‌گيري مسكن در سه مقياسِ بستر بناي مسكوني، همجواري‌‌ها و عناصر واحد مسكوني اثر داشته است؟ ويژگي‌هاي مورد بررسي در سه مقياس ذكر شده، عملكرد-رفتار، ساختار-كالبد و فضا- ادراك بوده است كه در نمونه هاي موجود در تهران مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان داد كه تاثير اين ضابطه در سه گروه اصليِ اشراف، كيفيت نورگيري و تناسبات فضايي قابل دسته‌بندي و در سه مقياس ذكر شده قابل تحليل است.