تحليل فضايي پايداري كالبدي سكونتگاهاي روستايي (مطالعه موردي شهرستان مهديشهر)

امروزه باتوجه به اهميت همه جانبه كه پايداري به عنوان پارادايم حاكم در موضوع توسعه بدست آورده، پرداختن به توسعه پايدار كالبدي روستايي كاري در خور ويژه است. عواملي همچون ارتفاع، شيب، ساختار زمين شناسي، گسل، منابع آب، خاك، پوشش گياهي و كاربري اراضي، راههاي دسترسي، فاصله سكونتگاهها و غيره، بسترهاي بسيارمناسبي براي پايداري كالبدي بشمار مي آيد و نقش موثرتري نسبت به ساير عوامل دارند، پايداري روستايي به عنوان هدف توسعه و يا راهبرد دستيابي به آن در بسياري از كشورهاي جهان بويژه كشورهاي در حال توسعه كه بخش قابل توجهي از جمعيت آنها در روستاها زندگي مي كنند مورد تاكيد است. با توجه به نقش برنامه ريزي در دستيابي به توسعه و درنظر گرفتن اين مطلب كه برنامه ريزي به عنوان يك فرايند داراي مراحل مختلفي از جمله تهيه برنامه، اجرا، نظارت و ارزيابي مي باشد، اتخاذ يك سياست مشخص ضروري مي باشد. با در نظر گرفتن راهبردهاي مختلف در زمينه توسعه روستايي از جمله توسعه روستايي يكپارچه و توسعه روستايي پايدار، راهكارهاي متفاوتي نيز قابل طرح ريزي است. در تحقيق حاضر بر اين نكته تأكيد شده است كه دستيابي به پايداري از طريق سازماندهي يك نظام سلسله مراتبي سكونتگاهي كه در آن هر يك از سكونتگاه‌ها نقش و كاركرد خود را به خوبي انجام مي‌دهند، امكان پذير مي باشد، و راهبرد پايداري كالبدي سكونتگاههاي روستايي در چهارچوب نظام سياسي، اقتصادي و اجتماعي منطقه منطبق با ويژگيهاي جاذبه هاي طبيعي شهرستان مهديشهر ميسر خواهد بود.