معيارهاي زيبايي شناسانه نما و بدنه هاي مطلوب شهري با تاكيد بر هويت بومي (نمونه موردي حدفاصل ميدان مطهري تا تقاطع خيابان حجت شهر قم)

با توجه به رابطه فعاليت‌هاي انسان با فرهنگ، شهر بستري است كه در آن فرهنگ از طريق فعاليت‌ها و ارتباطات انساني به جريان در مي‌آيد. كالبد شهر، بالأخص نماهاي شهري به بازنمايي اين رابطه پرداخته و ارزش‌ها را عينيت مي‌بخشند. در اين راستا توجه شهرداري ها، سازمان هاي نظام مهندسي و ديگر ارگان هاي موثر در طراحي نماي ساختمان ها با هويت ايراني اسلامي و تلاش اين ارگان ها در جهت هماهنگ سازي نماهاي شهري و توجه به طرح هاي راهبردي به جاي طرح هاي ساختاري در طراحي نماهاي شهري ضروري است. اين پژوهش به بررسي محور ميدان مطهري تا تقاطع حجت در شهر قم كه از خيابان هاي مركزي و اصلي مجاور با حرم مطهر مي باشد، پرداخته است و با استفاده از روش تحقيق تركيبي و آميخته اي از روش هاي كمي و كيفي بررسي را صورت داده است. متاسفانه اين محور با وجود بناهاي شاخص داراي ويژگي هاي مناسب در طراحي نما و شكل دهي به منظر شهري نبوده است. با توجه به اينكه منظر شهري تنها به كالبد شهر و اجزاي آن مربوط نبوده، بلكه به درك شهروندان از شهر نيز بستگي دارد. از اين رو در اين تحقيق، منظر شهري از سه منظر عملكردي، هويتي و زيباشناسانه مورد بررسي قرار مي گيرد. در نهايت به ارائه راهكارها و تبيين عوامل موثر بر شكل گيري نما و منظر شهري اشاره مي گردد.