تحليل و ارزيابي عوامل مؤثر بر انسجام كالبد شهري در فضاهاي عمومي واقع در بافت‌هاي تاريخي: (نمونه موردي: مركز محله شهيدگاه اردبيل)

شهرها و فضاهاي شهري، همانند بسياري از مصنوعات ساخت دست بشر، در گذر زمان دچار فرسودگي و تأثيرات ناشي از آن در كالبد و عملكرد خود مي‌باشند. عدم تصميم گيري به موقع سازمان هاي دولتي براي كاهش تأثير فرسودگي بر كالبد و فقدان هماهنگي بين آن ها، در كنار كمرنگ شدن حس تعلق شهروندان به مكان، منجر به عدم حفاظت و نگهداري از بافت ها و در نتيجه تشديد فرسودگي آن ها گشته است. تمام اين رويدادها عاملي براي از ميان رفتن انسجام كالبدي در بافت و ايجاد حس عدم يكپارچگي در ذهن شهروندان مي شود. با توجه به اينكه بافت‌هاي تاريخي هر شهر، حافظه تاريخي يك ملت و بخش‌هاي جدايي‌ناپذير و هويت‌بخش آن شهر هستند، جاري ساختن مجدد زندگي شهري در آن‌ها از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين امر مي‌تواند از طريق بازنگري در فضاهاي عمومي رهاشده در بافت هاي تاريخي و تجديد حيات آن ها به‌عنوان محل‌هايي براي برقراري تعامل اجتماعي شهروندان، صورت پذيرد. هدف از انجام اين پژوهش، شناخت عوامل انسجام بخشِ به فراموشي سپرده شده يا كم اثر شده بافت‌هاي تاريخي، تحليل آنها، ارائه راهكارهايي كارآمد براي پيوند فضاهاي عمومي واقع در بافت هاي تاريخي با شهر به صورت يك كليت يكپارچه با استفاده از عوامل منتج از پژوهش مي باشد. به ويژه آنكه بازنگري توأم با تجديد حيات اين فضاها، علاوه بر اعتلاي مناسبات درون بافتي، مي تواند به رونق صنعت گردشگري و مآلاً بهبود وضعيت اقتصادي- اجتماعي شهر منجر گردد. براي رسيدن به اين منظور از روش‌هاي تحقيق اسنادي (كتب، مقالات و طرح‌هاي فرادست) و ميداني (گشت زدن و عكس‌برداري از محيط) بهره گرفته‌شده است كه در انتها با تحليل و نتيجه‌گيري از آن‌ها، به عوامل ناكارآمدي اصلي (از جهت انسجام و يكپارچگي كالبدي) مركز محله شهيدگاه اردبيل به‌عنوان يك فضاي عمومي واقع در بافت تاريخي ارزشمند، پرداخته شده و پس از تحليل اين عوامل، راهكارهايي براي بهبود وضعيت موجود، ارائه مي گردد. شايان توجه است كه رفع مشكلات يك بافت تاريخي و رسيدن به يك وضعيت مطلوب، نيازمند راهكارهايي بنيادي تر، با صرف زمان و هزينه بيشتر خواهد بود