ارزيابي معيارهاي تعامل پذيري اجتماعي و سرزندگي در فضاهاي نمايشگاهي؛ مورد پژوهي: چند نمونه در استان البرز

فضاهاي عمومي مي‌توانند به گونه‌اي طراحي شوند كه مردم و فعاليت‌ها را از محيط خصوصي به محيط عمومي فرا خوانند يا برعكس به صورتي باشند كه وارد شدن به آن‌ها از نظر فيزيكي و رواني دشوار باشد. عناصر و كالبد محيط بر انسان تاثير دارد و فضا (فضاي شهري، فضاي معماري) بايد مناسب با نيازهاي استفاده‌كنندگان طراحي شود و براي آنان جذاب، زيبا، صميمي، به يادماندني و خاطره انگيز باشد. نقش فضاي عمومي، يا به عبارتي فضايي كه در آن تعاملات اجتماعي شهروندان شكل مي‎گيرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا مي‌يابد، در كشور ما روز به روز در حال افول است. شرايط حاكم بر شهرهاي امروزي شيوه زندگي جديدي را القا مي‌كند كه در آن پياده‌روي به منظور انجام اهداف مختلف ناديده گرفته مي‌شود. روش تحقيق در مرحله ادبيات نظري توصيفي- تحليلي بوده كه از روش پيمايشي براي سنجش و ارزيابي استفاده شده است. در اين پژوهش تلاش خواهد شد تا با عنايت به سه حوزه تاريخي، اجتماعي و كالبدي نتايج ارزيابي معيارهاي طراحانه براي ارتقا تعامل پذيري اجتماعي و سرزندگي در فضاهاي نمايشگاهي تبيين شود. نتايج و يافته ها نمايانگر اين است كه فضاهاي عمومي انسان ساخت مي‌توانند محملي براي بروز ارزش‌هاي فرهنگي و بستري مناسب براي تعاملات و توسعه اجتماعي و عرصه‌اي براي هويت‌سازي و هويت‌پذيري شهروندان به شمار آيند كه مي‌بايست در ابعاد كالبدي مورد ارزيابي قرار گيرند. با توجه به انتظارات و توقعات انسان امروزي از محيط زندگي پيرامون، بايستي در طراحي معماري فضاهاي عمومي به چيزي وراي طراحي كالبد و ارتباطات ميان آن انديشيد. بايد مكان‌هايي خلق شود كه با نيازهاي امروز زندگي بشر مطابقت داشته باشد. انسان به محيطي نياز دارد كه از فرديت، اجتماع پيچيده، از ايده آل‌ها و سنت تاريخي، از موقعيت و مظاهر طبيعي و غيره صحبت كند