تدوين الگوي اصول پايداري معماري ايراني مدرن، در راستاي مقايسه معماري سنتي ايران با پنج شهرمدرن دنيا (نمونه موردي شهر‌هاي: ونكوور، كوپنهاگ، اسلو، كوريتيبا و مصدر)

انقلاب صنعتي و زياده‏‏خواهي‏ انسان مدرن تأثيرات غيرقابل جبراني هم بر انسان و هم بر طبيعت، بر جاي گذاشت. پس از آن مشكلات زيست محيطي، انقراض گونه‌هايي از جانداران و مسائل اجتماعي مورد توجه انسانها قرار گرفت. سپس آنها اقدام به جلوگيري ازاين مشكلات و تصميم به توسعه پايدار شهري گرفتند. در برخي از كشورهاي توسعه‏يافته سياست‏گذاران، راهكارهايي براي شهرها، در جهت حل مسائل اجتماعي و كاهش مصرف انرژي و... ارائه دادند. در همين راستا، معماران سنتي ايراني، در گذشته راهكارهايي براي پايداري شهرها انديشيده بودند، كه متاسفانه استفاده از اين الگوهاي سنتي در معماري معاصر ايرانخيلي كم ديده مي‌شود. كه يكي از دلايل اين امر نبود اصولي جامع براي پايداري شهر و همچنين اجراي قديمي اصول سنتي باجامع مدرن معاصر و سليقه كنوني مردم در تناقض مي باشد. اين پژوهش كه به روش توصيفي-تحليلي-كيفي انجام شده و هدف آن معرفي الگوهايي، مستخرج از معماري سنتي گذشته به همراه نكات پايداري در شهرهاي مدرن دنيا و ارائه راهكارهايي در جهت راهبردي كردن آن بوده است. در فرايند پژوهش، ابتدا اهداف جوامع انساني از روي‌آوردن به توسعه‏ي پايدار در سه حوزه ي زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي بررسي شده است‏. سپس پنج نمونه‏ي موردي از شهرهاي -ونكوور، كوپنهاگ، اسلو، كوريتيبا و مصدر- كه توسعه در آن‏ها با سياست‏هاي پايداري مورد تصويب «دستور كار ۲۱» هماهنگ است، به تفصيل مورد بررسي قرار گرفته است. با فرض بر آنكه راهكارهاي استفاده شده در پايداري اين شهرها قابليت اجرا در ايران را هم دارند و كمك به ايده سازي براي به روز كردن راهكار هاي سنتي به مدرن هستند.پس از آن به بيان دلايل و ويژگي‏هاي پايداري شهرهاي ايران قديم پرداخته شده است. سپس شهرهاي ايران قديم و 5 نمونه از شهرهاي پايدار جهان مدرن مقايسه شده و نكات مشترك و غير مشترك(راهكارهاي جديد)، قابل اجراي هر دو مورد كه قابليت اجرا در ايران را هم دارند، استخراج شده است تا كمك به اجراي معماري سنتي ايران به صورتي مدرن كند. در انتها اصول و راهكارهايي در سه زمينه‏ي محيط‏زيست، اقتصاد و اجتماع و زيرشاخه‏هاي مرتبط در جهت پايدار كردن شهرهاي معاصر ايران، ارائه شده است. با هدف آنكه اين احكام مدرن درتلاش‏هاي آتي سياست‏گذاران امر،‏ در راستاي توسعه‏ي پايدار، مورد استفاده قرار بگيرد