ارزيابي شاخص‌هاي ارتقاء كيفيت‌هاي محيطي در خيابان‌هاي مركزي شهر؛ نمونۀ مورد مطالعه: خيابان فردوسي سنندج

امروزه بايستي شرايط زندگي و حضور استفاده‌كنندگان از فضاهاي شهري با گذار از ديدگاه‌هاي جبري و آماري و كمي و با ارج نهادن به ارزش‌هاي ذهني و همگاني و به طور اخص محتواي كيفي تحقق يابد. بدين ترتيب در اين پژوهش سعي شده است تا در ابتدا شاخص‌هاي موثر بر ارتقاء كيفيت محيطي جمع‌بندي شود، كه حاصل تجميع نظريات انديشمندان كيفيت محيط شهري و بررسي چندين پروژه و نمونۀ اجرا شده در مقياس خرد و كلان مي‌باشد. بدين منوال، خيابان فردوسي سنندج به‌عنوان محدوۀ مورد مطالعه، بر اساس 21 شاخص ارتقاء كيفيت محيط استخراج شده است كه در 5 مولفۀ عملكردي، بصري، اجتماعي، ادراكي و زيست محيطي، بر اساس تكنيك دلفي در دو مرحله مصاحبه و پرسش‌نامه (بازو بسته) كه اناليز پرسشنامه آن بر اساس آزمون t و فريدمن در نرم افزار Spss 22سنجيده شده است. به طور كلي نتايج حاكي از آن است كه خيابان فردوسي، در هيچ يك از 5 مؤلفه و شاخص‌هاي عملكردي، بصري، ادراكي، اجتماعي و زيست محيطي ، داراي وضعيت مطلوب كيفيت محيطي نيست در ادامه پس از بررسي وضعيت كيفيت‌هاي محيطي نمونۀ موردي، سعي شده است تا منطبق بر كاستي‌هاي موجود و با تكيه بر چهارچوب نظري و پيشنهادات متخصصان، سياست‌ها و راهكارهايي در جهت احياي وضعيت نامطلوب نمونۀ مورد مطالعه ارائه شود. در واقع مقصود نهايي ارائۀ پيشنهاداتي است كه مي‌تواند در خصوص برطرف كردن ضعف‌هاي موجود در خيابان فردوسي و بالا بردن كيفيت هاي محيطي آن در 5 مولفۀ مذكور كارساز باشد.