تجزيه‌و‌تحليل توانمندي‌هاي مؤثر بر موفقيت قابليت ارتجاعي زنجيره‌ي‌ تأمين با استفاده از رويكرد تركيبي ISM و ANP (مطالعه‌ي موردي: شركت سهامي ذوب‌آهن اصفهان)

مديريت زنجيره‌ي تأمين، يك فلسفه‌ي جامع براي اداره‌ي كانال‌هاي توزيع از عرضه‌كننده تا مصرف‌كننده است. قابليت ارتجاعي را مي‌توان، توانايي زنجيره‌ي تأمين براي واكنش در برابر حوادث غيرمنتظره و حفظ تداوم عمليات شبكه در سطح مطلوب بيان كرد. در اين پژوهش، از رويكرد تركيبي مدل‌سازي ساختاري تفسيري1 و فرايند تحليل شبكه2، به‌منظور شناسايي، تفسير و تأييد توانمندي‌هاي عمده‌اي كه بر موفقيت قابليت ارتجاعي زنجيره‌ي تأمين تأثير مي‌گذارد، استفاده كرد. جهت جمع‌آوري داده‌ها ضمن استفاده از ادبيات اين حوزه، با 35 نفر از متخصصان زنجيره‌ي تأمين شركت ذوب‌آهن جهت ارزيابي و انتخاب توانمندي‌هاي مؤثر بر موفقيت قابليت ارتجاعي زنجيره‌ي تأمين مصاحبه و درنهايت 17 عامل شناسايي شد. از پرسش‌نامه براي انجام مقايسات زوجي استفاده ‌ و سپس چارچوبي مبتني بر ISM جهت شناسايي روابط و تعاملات بين عوامل و روش ANP جهت رتبه‌بندي عوامل طراحي شد. نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه توانايي‌هاي موجودي بيشترين تأثير را بر موفقيت قابليت ارتجاعي زنجيره‌ي تأمين دارد، سپس توانايي‌هاي چابكي و توانايي‌هاي انعطاف‌پذيري ازلحاظ اهميت در رتبه‌ي دوم و سوم قرار دارد. توانايي به اشتراك‌گذاري اطلاعات نيز كمترين تأثير را در موفقيت قابليت ارتجاعي زنجيره‌ي تأمين دارد.