شيوع افسردگي در دانش آموزان دختر دبيرستاني شهرستان كوهدشت

زمينه و هدف: افسردگي يكي از شايعترين اختلالات رواني است كه ماهيتي ناتوان كننده دارد و باعث اختلال در عملكرد شغلي، تحصيلي و اجتماعي فرد مبتلا مي شود. هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان شيوع افسردگي در دانش آموزان دختر دبيرستاني مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي -مقطعي 600 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدارس دولتي و غيردولتي شهرستان كوهدشت مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه افسردگي بك و پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك استفاده شد. داده ها با استفاده از آماره هاي توصيفي و آزمون آماري مجذور كاي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: در مطالعه حاضر 65% از دانش آموزان مبتلا به افسردگي (خفيف، متوسط يا شديد) و 35% فاقد افسردگي بودند. ميانگين نمره افسردگي در دانش آموزان مدارس دولتي 21.1و در مدارس غيردولتي 19.39 بود. افسردگي ارتباط معناداري با نوع مدرسه، تحصيلات مادر و تعداد افراد خانواده نداشت (0.05 P). اما شيوع افسردگي با سن،  وضعيت تحصيلي، ميزان تحصيلات پدر و سابقه افسردگي در خانواده ارتباط معناداري داشت(0.05 P). نتيجه گيري: نتايج ما بيانگر آن است كه شيوع افسردگي در مدارس دولتي و غيردولتي تفاوتي ندارد. سابقه وجود افسردگي در خانواده با افسردگي ارتباط مثبت داشته و ميزان تحصيلات پدر و معدل ارتباط معكوس با افسردگي دارند. نتايج اين پژوهش لزوم اجراي برنامه هاي آموزشي منظم و مؤثر را جهت ارتقاء سطح آگاهي افراد جامعه بخصوص والدين نوجوانان در زمينه افسردگي نوجوانان مورد تأييد قرار مي دهد.