اثر تمرين اينتروال شديد و ورزش هوازي بر محتوي پروتئيني SERCA2a و فسفولمبان در عضلات تندانقباض و كند‌انقباض موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار

زمينه و هدف: كنترل ميزان كلسيم سيتوزولي به دليل نقش عمده انقباض عضلاني به دقت صورت مي گيرد. بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي تغيرات SERCA2a، اصلي ترين انتقال دهنده كلسيم، و PLN ، پروتئين مهاري آن، با تمرين ورزشي بود. روش بررسي: 18 موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار در سه گروه تمرين ورزشي هوازي(AET)، تمرين اينتروال شديد(HIIT)، و كنترل(CO) قرار گرفتند. گروه AET و HIIT به ترتيب با سرعت هاي، 12 تا 15، و 25 تا 30 ، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته بر روي تردميل دويدند. در پايان عضله بازكننده طويل انگشتان(EDL) و عضله نعلي(Sol) خارج شد و محتوي پروتئين هاي SERCA2a و PLN با استفاده از روش الايزا اندازه گيري شد. آزمون آناليز واريانس يك راهه، آزمون t استودنت مستقل، و آزمون آناليز واريانس دوراهه در سطح معني داري (0.05=α) براي تحليل آماري استفاده گرديد. يافته ها: از نظرمحتوي پروتئيني SERCA2a بين عضلات EDL و SOL گروه كنترل(0.001=p) و گروه AET (0.030=P) تفاوت معني داري وجود داشت. اما تفاوت محتوي پروتئيني PLN بين عضلات EDL و SOL تنها در گروه AET معني داري بود(0.007=p). به علاوه، بين گروه هاي كنترل، AET و HIIT از نظر محتوي SERCA2a (0.046= p) و PLN (0.006= p)اختلاف معني دار بود. همچنين، بين شدت تمرين و نوع تار عضلاني بر محتوي پروتئيني SERCA2a (0.042= p ) و محتوي پروتئيني PLN (0.008=P) اثر تعاملي معني داري مشاهده گرديد. نتيجه گيري: براي دستيابي به عملكرد بهينه عضلاني، به ويژه عوامل موثر بر انتقال كلسيم، در نظر گرفتن همزمان نوع تار عضلاني و شدت تمرين متناسب با آن ضروريست.