آثار ليراگلوتايد بر ميزان باروري آزمايشگاهي موش‌هاي ماده سفيد كوچك آزمايشگاهي متعاقب القاي ديابت تجربي

زمينه و هدف: بيماري ديابت شيرين اثرات منفي بر دستگاه توليد مثل دارد. احتمال دارد داروهاي ضد ديابت باعث اختلال در باروري شوند. در اين ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسي عوارض داروي ضد ديابت ليراگلوتايد (Liraglutide) بر لقاح آزمايشگاهي انجام شد. روش بررسي: 48 موش ماده بالغ به شش گروه هشت نفره تقسيم شدند كه عبارت بودند از: گروه كنترل كه دارو دريافت نكرد، گروه غير ديابتي دريافت كننده ليراگلوتايد با دوز 1.2 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن، گروه غير ديابتي دريافت كننده ليراگلوتايد با دوز 1.8 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن، گروه ديابتي بدون دريافت ليراگلوتايد، گروه ديابتي دريافت كننده ليراگلوتايد با دوز 1.2 ميلي گرم و گروه ديابتي دريافت كننده ليراگلوتايد با دوز 1.8 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن. ليراگلوتايد به صورت روزانه و به شكل زير جلدي تزريق مي گرديد. توان باروري تخمك هاي گروه ها پس از 35 روز دوره تيمار ارزيابي شد. داده ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس يك طرفه و تعقيبي توكي تحليل گرديدند. يافته ها: در گروه ديابتي كاهش معنا داري در تعداد اووسيت ها، درصد لقاح و درصد جنين هاي دو سلولي، چهار سلولي، مورولا، بلاستوسيست و هچ شده نسبت به گروه كنترل مشاهده گرديد (P≤0. 05). در هر دو گروه ديابتي دريافت كننده دارو نيز كاهش در پارامترهاي مذكور وجود داشت؛ اما نسبت به گروه ديابتي درمان نشده، افزايش در پارامترهاي مذكور مشاهده گرديد (P≤0. 05). نتيجه گيري: نتايج نشان دادند كه به كارگيري داروي ليراگلوتايد در موش هاي ديابتي موجب بهبود باروري و افزايش درصد لقاح و جنين هاي ايجاد شده مي گردد.