پيش‌بيني اشتراك دانش بر اساس عوامل شخصيتي، سكوت سازماني و تعلق سازماني در كادر درماني استان قم

زمينه و هدف: در عصر حاضر دانش به يك منبع استراتژيك براي سازمان ها و جوامع تبديل شده و نياز به توسعه و اشراف بر روش هاي خلق، تسهيم و به كارگيري آن حياتي به شمار مي آيد. در اين ميان، سازمان هاي موفق آن هايي هستند كه اهميت چيزهايي را كه مي دانند، تشخيص مي دهند و در جهت كسب دانش در مورد چيزهايي كه نمي دانند، تلاش مي نمايند. مطالعه حاضر با هدفپيش بيني اشتراك دانش بر اساس عوامل شخصيتي، سكوت سازماني و تعلق سازماني در كادر درماني استان قم انجام شد. روش بررسي: پژوهش توصيفي حاضر به روش همبستگي انجام شد. جامعه آماري شامل كليه كادر درماني شهر قم بود كه از ميان آن ها 350 نفر به به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب گشته و وارد مطالعه شدند. در اين مطالعه داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي اشتراك دانش، عوامل شخصيتي، سكوت سازماني و تعلق سازماني جمع آوري شدند و توسط آزمون تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه گام به گام آناليز گرديدند. يافته ها: نتايج تحليل داده ها با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه نشان دادند كه عوامل شخصيتي شامل: برون گرايي، گشودگي، دلپذيري و وجدان به طور مستقيم و روان رنجوري به شكل معكوس اشتراك دانش را پيش بيني مي كنند. همچنين مؤلفه نگرش سرپرست نسبت به سكوت به صورت معكوس و تعلق سازماني به شكل مستقيم اشتراك دانش در كادر درماني شهر قم را پيش بيني نمودند. نتيجه گيري: با توجه به نقش بارز عوامل شخصيتي، سكوت سازماني و تعلق سازماني در پيش بيني اشتراك دانش در كادر درماني، به حداكثر رساندن ميزان انطباق بين ويژگي هاي شخصيتي فرد از جمله ابعاد وظيفه شناسي و توافق پذيري شخصيت با شغل مورد نظر و تعيين ويژگي هاي شغلي آن ها براي بهره وري سازمان، ايجاد جوي كه دانش و تبادل اطلاعاتي در آن مهم تلقي شود و همچنين افزايش استقلال كاري در انجام وظايف شغلي براي توسعه دروني و نهادينه شدن شيفتگي و وفاداري بين كاركنان بسيار حائز اهميت خواهد بود.