اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان در مبتلايان به اضطراب دندان‌پزشكي

مقدمه: يكي از جنبه‌هاي تندرستي، پرداختن به سلامت دهان و دندان مي‌باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان مراجعه‌كنندگان به مراكز دندان‌پزشكي بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد و دوره‌ي پيگيري سه‌ماهه بود. از بيماران مبتلا به اضطراب دندان‌پزشكي در دسترس، 32 بيمار به‌طور تصادفي انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و گواه، گمارش شدند. افراد گروه آزمايش، در 10 جلسه‌ي هفتگي به مدت 90 دقيقه، تحت درمان پذيرش و تعهد طبق مدل ارائه شده‌ي هيز قرار گرفتند، اما افراد گروه شاهد در طي اين دوره مداخله‌اي را دريافت نكردند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ي اضطراب دندان‌پزشكي DAI (Dental Anxiety Inventor)، پرسش‌نامه‌ي كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان (OHIP-14)، پرسش‌نامه‌ي SCL-90-R و دستگاه پالس‌اكسي‌متر به دست آمد. داده‌ها با استفاده از آزمون ANOVA با سطح معني‌داري 0.05 و با بهره‌گيري از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج بين آزمودني، حاكي از آن بود كه در نمرات ناتواني اجتماعي، معلوليت و كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان، بين دو گروه آزمايش و شاهد، تفاوت معني‌داري وجود دارد (0.001 p value). نتايج درون آزمودني نشان داد، تفاوت بين نمرات ناتواني اجتماعي، معلوليت و كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان، در سه مرحله‌ي پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري در دو گروه معني‌دار است (0.001 p value). نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر ناتواني اجتماعي، معلوليت و كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان در مبتلايان به اضطراب دندان‌پزشكي بود و اثرات اين درمان در دوره‌ي پيگيري ثابت بوده است. يافته‌هاي مطالعه‌ي حاضر مي‌تواند به روان‌شناسان و مشاوران كمك نمايد تا گام‌هاي مؤثر و ماندگاري در راستاي بهبود كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان بيماران مبتلا به اضطراب دندان‌پزشكي بردارند.