متغيرهاي محيطي مؤثر در استقرار قارچ خوراكي زردِ كيجا (Cantharellus alborufescens) در جنگل جلگه‌اي نور (مازندران)

قارچ زردِ كيجا يكي از قارچ‌هاي خوراكي متعلق به خانوادۀ Cantharellaceae، پراكنش وسيعي در جنگل‌هاي شمال ايران دارد و مورد توجه ساكنان محلي اين مناطق است. با وجود اهميت اقتصادي قارچ‌هاي اين جنس، اطلاعات اندكي دربارۀ نيازهاي رويشگاهي آن در دسترس است. از اين‌رو، پژوهش حاضر در نظر دارد عوامل اكولوژيكي مؤثر بر پراكنش اين قارچ را بررسي كند. براي اين منظور 20 جفت قطعه نمونۀ 20 × 20 متر با فاصلۀ حداقل 100 متر در توده‌هاي بلوطممرز يك جنگل جلگه‌اي (حدود 120 هكتار) در شهرستان نور انتخاب شد. نيمي از قطعات نمونه واجد اندام بارده قارچ و نيمي ديگر فاقد اندام بارده قارچ بود. به‌منظور تحليل رابطۀ گونه محيط (خواص خاك) و با استفاده از روشTWINSPAN  سه گروه گونۀ گياهي شناسايي شد. با توجه به نتايج اين تحقيق، حضور اين قارچ در توده‌هاي بلوط -ممرز (گروه هاي اكولوژيك دوم و سوم) در روي خاك با بافت لومي-رسي، اسيديته 5.7-7.2، كربن 3.7-2.2 درصد، نيتروژن كل 0.27-0.16درصد، نسبت كربن به نيتروژن 10.8-18.9، رطوبت 29.4-46.2 درصد و عمق لاشبرگ 4.8-19 ميلي‌متر بوده است. همچنين، در عرصۀ واجد قارچ، مقدار كربن، درصد شن و رس و نسبت كربن به نيتروژن بيشتر و برعكس، مقادير نيتروژن، آمونيوم، نيترات، اندازۀ عمق لاشبرگ و درصد سيلت كمتر از آنها در عرصۀ بدون قارچ بوده است. به‌طور كلي، كربن، نسبت كربن به نيتروژن، درصد شن و رس مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر حضور قارچ زردِ كيجا در اين جنگل بوده‌اند.