مطالعه تجمع بيولوژيك شبه فلزات و فلزات سنگين در بافت عضله اردك ماهي (Esox lucius Linnaeus, 1758) رودخانه سياه درويشان (استان گيلان)

زمينۀ مطالعه: فلزات سنگين و شبه فلزات از جمله عناصر پايدار و مقاوم به تجزيه‌اي هستند كه در صورت وجود غلظت‌هاي بالا در بافت آبزيان، سلامت آن‌ها و انسان‌ها را تهديد مي‌كنند. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين تركيبات و ترتيب تجمع عناصر موجود در بافت خوراكي عضله اردك ماهي رودخانه سياه درويشان به عنوان يكي از ماهيان ارزشمند اقتصادي و همچنين بررسي ميزان سلامت آن براي مصارف تغذيه انساني، صورت پذيرفته است. روش‌كار: در پژوهش كنوني، غلظت يازده عنصر (آرسنيك، آهن، جيوه، روي، سرب، سلنيوم، كادميوم، كروم، مس، منگنز و نيكل) در بافت عضله 25 عدد اردك ماهي (Esox lucius) جمع آوري شده از رودخانه سياه درويشان استان گيلان در تابستان 1395، به كمك دستگاه طيف سنجي جذب اتمي Varian مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: ميزان كمترين و بيشترين تجمع عناصر به ترتيب: روي 28.80 - 25.89، آهن 24.26 - 21.85، مس 8.15 - 6.78، منگنز 2.12 - 1.77، سرب 0.73 - 0.68، سلنيوم 0.62 - 0.59، آرسنيك 0.62 - 0.53، كادميوم 0.41 - 0.38، نيكل 0.28 - 0.24، كروم 0.19 - 0.17 و جيوه 0.098 - 0.087 ميكروگرم بر گرم وزن خشك، به دست آمد. نتيجه‌گيري نهايي: با توجه به نتايج اين مطالعه، ميانگين غلظت تمام عناصر در بافت عضله اردك ماهي به غير از چهار عنصر منگنز (0.178±1.956)، سرب (0.028±0.698)، آرسنيك (0.044±0.572) و كادميوم (0.018±0.393)، كم‌تر از آستانه مجاز بيان شده توسط استاندارد بين المللي FAO/WHO قرار داشتند.