ارتباط توانمندسازي روانشناختي با تمايل اعضاي هيئت علمي به برنامه‌هاي بالندگي با نقش ميانجي انگيزش دروني

زمينه و هدف: اجراي مؤثر برنامه‌هاي بالندگي براي اعضاي هيئت علمي مي‌تواند موجب ارتقاي بهروه‌وري آنها و تعالي دانشگاه شود. از اين رو، پژوهش حاضر به بررسي ارتباط توانمندي روانشناختي با تمايل اعضاي هيئت علمي به برنامه‌هاي بالندگي با نقش ميانجي انگيزش دروني پرداخته است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر اجرا توصيفي همبستگي است. جامعۀ آماري آن شامل اعضاي هيئت علمي دانشگاه كاشان به تعداد 303 نفر كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي 187 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد كه ارزيابي روايي آن به صورت سازه و محتوايي انجام شده است. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Spss و آموس در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته‌ها: ميانگين متغيرهاي مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط بوده است. همچنين نقش ميانجي انگيزش دروني در رابطه توانمندسازي با بالندگي اعضاي هيئت علمي نيز مثبت و معنادار بوده است. نتيجه‌گيري: مديران دانشگاه مي‌توانند با بهسازي پيش‌نيازهاي توانمندسازي روانشناختي اعضاي هيئت علمي انگيزه آنها با براي شركت در برنامه‌هاي بالندگي ارتقا بخشند و بدين ترتيب زمينه رشد آنها و پويايي دانشگاه را فراهم سازند.