مدل ارتقاي چابكي سازماني مبتني بر انعطاف‌پذيري منابع انساني در صنعت بانكداري

زمينه و هدف: پارادايم چابكي براي ارتقاي توانايي كاميابي در محيط پويا و ‌پيش‌بيني‌ناپذير سازمان‌هاي امروزي مطرح شده است. از ميان پيش‌نيازهاي گوناگون ارتقاي چابكي سازماني پژوهش حاضر به مطالعۀ تأثير انعطاف‌پذيري منابع انساني پرداخته است. روش‌شناسي: تحقيق حاضر از نگاه هدف كاربردي و از منظر نحوۀ گردآوري داده‌ها توصيفي ميداني به شمار مي‌آيد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه بوده است. جامعۀ آماري پژوهش شامل كاركنان بانك‌هاي ملت، تجارت، صادرات و مسكن شهرستان تبريز است كه 262 نفر از آنها به روش تصادفي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز با كمك مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار ايموس انجام شده است. يافته‌ها: مؤلفه‌هاي انعطاف‌پذيري وظيفه‌اي، مهارتي و رفتاري به ترتيب از بيشترين نقش در تبيين چابكي سازمان برخوردار بوده‌اند. همچنين اين مولفه‌ها همبستگي قوي با يكديگر دارند. نتيجه‌گيري: سازمان‌ها با داشتن نگرش راهبردي به انعطاف‌پذيري منابع انساني مي‌توانند توان فكري و ذهني سازمان را در راستاي رسالت و مأموريت‌هاي آن در محيط رقابتي امروزي تقويت كنند و الزامات و پيش‌نيازهاي چابكي سازماني را فراهم آورند.