«مردي در قفس»عصاره ي ناتوراليسم چوبك

ناتوراليسم كه به عنوان مكتبي ادبي، در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه سر برآورد دريچه اي نو به روي هنرمند گشود كه در آن قهرمان داستانش ديگر نه انسان آرماني رمانتيك بود نه حتي انسان عادي رئاليستي بلكه انساني پست ترو پليدتر از آن چه حتي در جهان بيرون مي تواند باشد؛ يعني حيواني در شكل انسان كه پليدي خود را بويژه در شرايط دشوار بروز مي دهد. اين مكتب در سراسر جهان پيرواني يافت كه در اين ميان صادق چوبك از مقلداني است كه در ترسيم فضاي ياس آلود آكنده از جبر و ستم، گوي سبقت از ديگران ربوده است. در اين مقاله كه به شيوه ي تحليلي به بررسي داستان چوبك پرداخته ايم در پي كشف عناصر ناتوراليستي در داستان او بوده ايم. نتيجه حاصل از بررسي نشان مي دهد كه تقريبا تمامي اصول اين مكتب را در آثار چوبك مي توان ديد جبرگرايي، ياس ونااميدي وبه دنبال آن پوچ گرايي، استفاده از زبان محاوره، ضديت با اخلاق، بي اعتقادي مذهبي، بهادادن به حيوانات و در مقابل تنزل دادن مقام انساني در حد حيوان از ويژگي هايي است كه در اكثر داستان هاي او به چشم مي خورد. ولي در اين ميان داستان «مردي در قفس» او عصاره تمام ويژگي هاي مكتب ناتوراليسم است كه ما در اين مقال به بررسي اين ويژگي ها پرداخته ايم.