تأثيرپذيري اقبال لاهوري از مولوي در ترسيم چهرۀ انسان كامل

بين اشعار مولوي و اقبال لاهوري شباهت‎هاي فراواني وجود دارد كه اين دو شاعر بزرگ را به هم نزديك كرده‌است. سئوال اصلي پژوهش آن است كه اقبال و مولوي چه هدفي را در شعر مي‎جسته‎اند و چه عواملي سبب پيوند فكري و محتوايي آن دو شده است؟ ديگر آن كه هر كدام از اين دو چه تصويري از انسان كامل در اشعار خود ترسيم نموده‎اند؟ بررسي اشعار اين دو شاعر و مقايسۀ آن‌ها بيانگر آن است كه اقبال در ساختار و محتواي اشعار خود تحت تأثير مولوي بوده به حدّي كه در بسياري از اشعارش از ملّاي روم به صراحت ياد كرده است؛ تشابه فلسفۀ فكري و اعتقادي نيز سبب پيوند اين دو شاعر شده است؛ انديشۀ هر دو شاعر از آبشخور دين و عرفان اسلامي سرچشمه گرفته و آن‏ها را مقبول عام و خاص ساخته است. اقبال همانند مولوي در پي ايجاد تحوّل در فرد براي رسيدن به تكامل اجتماعي و بنيان نهادن يك جامعۀ آرماني و متعالي بوده و براي ساختن چنين جامعه‎اي تصويري از يك انسان كامل در اشعار خود ترسيم نموده ‎است. در اين پژوهش چگونگي ترسيم انسان كامل در شعر اقبال لاهوري و ميزان تأثيرپذيري او از مولوي، بررسي و تبيين شده است.