پديدارشناسي‌تجربه‌زيارت؛‌مطالعه اي‌در‌حرم‌امام‌رضا(ع)

پژوهش حاضر با هدف شناسايي تجربه زيارت زائران امام رضا (ع) از طريق يك مطالعه پديدارشناختي انجام شده است. بر اين اساس، از روش مصاحبه و همچنين مشاهده مشاركتي استفاده شده است. براي نمونه‌گيري كيفي از استراتژي نمونه‌گيري هدفمند استفاده شده است. 28 مصاحبه با مشاركت‌كنندگان انجام شد كه در اين ميان يك توازن نسبي بر حسب جنس و بين زائران و مجاوران برقرار شده است. براي چارچوب مفهومي مطالعه از نظريه‌ ويليام جيمز در تعريف تجربه ديني و تلفيقي از نظريه‌ها و مدل‌هاي بومي سنجش دين‌داري در تعريف مفهوم اصلي تجربه زيارت بر اساس شامل سه بعد انديشه‌ها (ذهنيات)، كنش‌ها (اعمال) و احساسات و عواطف استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان‌دهنده تنوعي از تجربه‌هاي ديني در هر سه بعد از ابعاد تجربه ديني بوده است. درعين‌حال، بين تجربه‌هاي ديني زائران و مجاوران در شاخص‌هايي همچون باور به اشياء مقدس و الگوي گذران وقت در حرم تفاوت وجود داشته است؛ اما در ساير عناصر و مؤلفه‌هاي تجربه زيارتي، تنوع‌هاي موجود بين هريك از دو گروه زائران و مجاوران مشابه با هم بوده است.