ارزيابي كارايي خاك‌پوش‌هاي كاه و كلش گندم و تراشه‌هاي چوب در كاهش رواناب و رسوب حوزه‌هاي آبخيز تك منبع

در تحقيق حاضر كارايي دو نوع خاك‌پوش كاه و كلش گندم و تراشه‌هاي چوب پوست درخت در كاهش رواناب و رسوبدهي در مقياس حوزه هاي آبخيز تك منبع مورد آزمون قرار گرفت. به اين‌منظور در بالادست سد قشلاق سنندج در استان كردستان سه حوزه آبخيز كوچك حدود يك هكتاري (يكي به‌عنوان آبخيز شاهد و دو آبخيز ديگر تيمار شده با خاك‌پوش) انتخاب شد. پس از اجراي تيمارهاي حفاظتي به‌ميزان سه تن بر هكتار، در نقطه خروجي هر كدام از حوزه‌هاي آبخيز، فلوم اندازه گيري ميزان جريان نصب شد. نتايج شاخص كارايي كاهش رواناب و رسوب نشان داد كه كاربرد خاك پوش كاه و كلش گندم و تراشه‌هاي چوب پوست درخت به ترتيب 24.54 و 13.24 درصد ميزان رواناب و به ترتيب 58.75 و 44.10 درصد ميزان رسوب را نسبت به حوزه آبخيز تك منبع بدون تيمار كاهش داده است. ساير بررسي ها نشان داد كه خاك‌پوش كاه و كلش گندم در جلوگيري از توليد رواناب و كاهش رسوبدهي عملكرد بهتري نسبت به تراشه هاي چوب از خود نشان مي دهد. اين عملكرد بهتر مي‌تواند به‌دليل در هم تنيدن و چسپيدن الياف كاه و كلش به هم‌ديگر و ايجاد مانع در جهت جريان و تله انداري ذرات رسوب در پشت كاه و كلش باشد.