بهينه سازي شبكه هاي توزيع آب با تقاضاي فازي در شرايط شكست يكي از لوله هاي شبكه

بهينه سازي شبكه هاي توزيع آب بدون در نظر گرفتن عدم قطعيت هاي موجود در پارامترهاي تعيين كننده در طراحي شبكه، امري غير واقعي به نظر مي رسد. بنابراين توسعه روش هايي كه بتوانند عدم قطعيت هاي موجود در متغيرهاي تأثير گذار در طراحي شبكه هاي توزيع آب را مدلسازي كند ضروري مي باشد. در اين تحقيق مدلي بر مبناي رويكرد شبيه سازي بهينه سازي شبكه هاي توزيع آب به صورت تلفيق الگوريتم ژنتيك با نرم افزار EPANET، با متغيرهاي فازي توسعه داده شده است. همچنين، شبكه هاي توزيع آب به گونه اي بهينه مي شوند كه با وجود از دسترس خارج شدن هريك از لوله هاي شبكه (شكست لوله از شبكه) اختلالي در عملكرد شبكه ايجاد نشود. در اين مدل تقاضاي گره ها و هد در دسترس به صورت فازي و با استفاده از توابع عضويت مثلثي بيان شده است. علاوه بر اين هد مطلوب گره ها نيز به صورت فازي در نظر گرفته شده و با استفاده از ارتباط بين هدهاي فازي در دسترس و مطلوب گره ها، محدوديت هاي فازي به محدوديت هاي قطعي تبديل شده اند. آزمون درستي مدل با استفاده از بهينه سازي شبكه توزيع آب تك مخزني در يك سطح (لوله) بركنار شده با تقاضاي فازي اجرا شده است. سپس به عنوان مطالعه موردي به بهينه سازي شبكه توزيع آب شهر جنگل با تقاضاي فازي (تحت شرايط بركناري يكي از لوله ها از شبكه) پرداخته شد. نتايج حاصل از اين مدل نشان داد كه هزينه بدست آمده از بهينه سازي شبكه توزيع آب با يك سطح (لوله) بركنار شده با تقاضاي فازي به خاطر جبران شرايط بركناري هر يك از لوله ها به منظور تأمين هد گره ها با توجه به ميزان وسعت شبكه ها افزايش 30 تا 70 درصدي داشته است.