بررسي عوامل مبهم در تخصيص آب شبكه آبياري سد سيستان

در سيستم هاي سنتي آبياري، مديريت نامناسب تخصيص آب سبب ضعف عملكرد شبكه آبياري، افزايش تلفات و كاهش بهره وري مصرف آب (CWP) مي شود .استفاده از مدل هاي غير خطي در كنار استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) مي تواند موجب تقويت مديريت شبكه آبياري در شرايط عدم قطعيت شود. هدف اين پژوهش بررسي تخصيص بهينه آب و بررسي دلايل عدم افزايش بهره وري مصرف آب در بخش هاي مختلف شبكه توزيع آبياري مي باشد. در اين راستا، در مرحله اول نقاطي از شبكه توزيع آب كه اثرات بيشتري بر تغييرات بهره وري مصرف آب داشته، شناسايي شدند. سپس مقدار CWPبه يك مقدار بهينه در شرايط عدم قطعيت ارتقا داده شد. براي اين منظور از مدل هاي برنامه ريزي فازي براي تخصيص آب شبكه آبياري سد سيستان متناسب با تغييرات مكاني نياز آبي آن شبكه، استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين مقدار CWP مزارع گندم برابر 0.45 كيلوگرم بر متر مكعب و در نقاطي از شبكه با دامنه تغييرات تلفات دبي 360 تا 400 ليتر بر ساعت بر متر است. مشاهدات در نقاط بحراني نشان داد كه مقدار CWP لزوماً به مقدار محصول بستگي ندارد؛ بلكه به عوامل مديريتي در شبكه آبياري و مساحت مزارع نيز وابسته است. بنابراين، مناطقي با CWP بهينه مي توانند به عنوان الگوهاي مناسبي در افزايش ضريب مديريتي در نظر گرفته شوند.