طراحي الگوي پوياي اقتصادي حوزه آبي كرمانشاه

در اين پژوهش به يكپارچه‌سازي مديريت و برنامه‌ريزي پوياي منابع حوضه آب‌هاي سطحي و زيرزميني شهرستان كرمانشاه در دوره زماني 1395- 1375 با استفاده از روش پويايي سيستم‌ها پرداخته شده و تا سال 1407 براي سيستم مورد نظر شبيه‌سازي به عمل آمده است. يافته‌هاي پژوهش بيان مي‌دارند كه جمعيت از جمله عوامل اصلي در افزايش تقاضا آب است. از نتايج اجراي مدل مشخص شد كه سرمايه‌گذاري در نصب لوازم كاهنده مصرف در سه بخش خانوار، كشاورزي و صنعت مي‌تواند موجب صرفه‌جويي و درنهايت كاهش ميزان تقاضا و پايين آمدن شاخص كمبود آب باشد. از طرفي سناريوي مربوط به سمت عرضه بيانگر اين است كه سرمايه‌گذاري جهت اصلاح شبكه و كاهش نشت بيشترين تأثير را در كاهش ميزان كمبود آب داشته و افزايش نرخ آب‌بها نسبت به ساير متغير‌ها كمترين تأثير را دارد. باتوجه به يافته‌هاي مدل، توسعه شبكه فاضلاب در آينده راهكاري سودمند جهت ذخيره آب و كاهش شاخص كمبود آب خواهد بود. با در نظر گرفتن سناريوي محيطي مي‌توان در دوره‌هاي ترسالي از آب‌هاي سطحي بيشترين بهره‌برداري را انجام داد.