الگوي اقتضايي شناسايي مسائل عمومي در فرايند خط‌مشي‌گذاري ايران با تأكيد بر عوامل پيش‌ران

هدف: مسائل عمومي، پديده‌اي وسيع و گسترده هستند و ضعف در شناسايي آنها موجب ناكارآمدي سياست‌هاي دولتي مي‌شود. بهره‌گيري از الگويي جامع و اقتضايي براي شناسايي مسائل عمومي، اين امكان را براي كشور فراهم مي‌كند تا به تعيين و اجراي كامل اولويت‌ها و راهبردها بپردازد. اين پژوهش الگوي اقتضايي شناسايي مسائل عمومي در ايران را ارائه مي‌دهد. روش: در اين پژوهش از تحليل مضمون اسـتفاده شـده و بـراي پاسـخ بـه پرسـش‌هـاي پـژوهش، 16 مصـاحبه عميـق بـا صاحب‌نظران    انجام گرفته است. براي تحليل داده‌ها، طي سه مرحله شبكه مضامين پايه، سازمان‌دهنده و فراگير به كدگذاري انجام گرفت و پس از آن، الگوي طراحي‌شده با روش دلفي آزمايش شد. يافته‌ها: تحليل داده‌ها در نهايت به احصاي 66 مضمون پايه، 24 مضمون سازمان‌دهنده، 6 مضمون فراگير و شكل‌گيري الگوي نظري انجاميد و با دو دور روش دلفي تأييد شد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه بازيگران دولتي شامل دولت (قوه مجريه)، مجلس شوراي اسلامي (قوه مقننه) و افراد و نهادهاي قانون اساسي، بازيگران غيردولتي شامل گروه‌هاي ذي‌نفع و گروه‌هاي ذي‌نفوذ و همچنين حساسيت موضوع، قلمرو موضوع، مقطع زماني وقوع رويداد و هزينه ايجادشده از طريق رويداد بر فرايند شناسايي مسائل عمومي در ايران تأثيرگذار هستند.