بررسي رابطه بين الگوي حاكميت همكاري‌هاي نوآوري با كارايي همكاري

تحولات سريع فناوري و رقابت شديد اقتصادي باعث مي شود شركت ها به تنهايي منابع لازم براي پاسخ گويي به اين شرايط را نداشته و رشد و توسعه را در همكاري با ساير شركت ها و تجميع منابع دنبال نمايند. اما آمارهاي بين‌المللي نشان از شكست 80 درصدي همكاري هاي نوآوري و كارايي اندك آن ها دارد. يكي از عوامل مهم در كاهش كارايي، شيوه حاكميت همكاري هاي نوآوري است. در اين پژوهش با بررسي چهار مورد مطالعه شامل طرح فيلتر نانوالياف، داروي ضد سرطان، نمايشگاه تجهيزات ساخت داخل و طرح ملي ساخت داخل توربين گازي، به بررسي رابطه ميان الگوي حاكميت همكاري‌هاي نوآوري و كارايي همكاري ها پرداخته شده‌است. براساس نتايج حاصل‌شده، بسته به موضوع و شرايط همكاري، حاكميت همكاري در چارچوب سه نظريه «نگرش منبع‌محور»، «هزينه تبادل» و «حاكميت شبكه اي» قابل تعريف و تفسير است و چنانچه نظريه مفسر صحيحي انتخاب گردد، ميان الگوي حاكميت همكاري و كارايي همكاري رابطه مستقيمي قابل مشاهده است. لذا در موردهاي مطالعه، در مواردي كه سازوكار هاي حاكميت به طور مؤثر به كار گرفته شده، شاهد كارايي همكاري هستيم.