رويكرد فكري دانشجويان برونگرا و درونگراي معماري در فرآيند طراحي و راهبردهاي آموزشي آن

براي برقراري تعامل خوب ميان استاد و دانشجويان معماري در كارگاه طراحي، توجه به ويژگي‌هاي شخصيتي دانشجويان اهميت زيادي دارد. تفاوت در ويژگي‌هاي شخصيتي هر دانشجو روش‌هاي آموزشي متناسب با هر يك از آنها را مي‌طلبد. بعضي از استادان معماري به طور ضمني و تجربي به گوناگوني طبع و تفاوت شخصيت ها در هر دانشجو توجه دارند، اما برخي ديگر از يك قاعده در گفت وگو و خط كشيدن براي همه دانشجويان استفاده مي كنند. در اين مقاله يكي از ويژگي‌هاي مهم شخصيتي دانشجويان معماري؛ يعني برونگرايي و درونگرايي به عنوان دغدغه اي مهم در تفاوت آموزش هر يك مطرح شده است. هر انساني درجه اي از برونگرايي و درونگرايي را دارد و در طيفي ميان برونگرايي مطلق و درونگرايي مطلق قرار مي گيرد؛ اما به دليل غلبه قابل توجه يكي بر ديگري، به او نسبت برونگرا يا درونگرا داده مي شود. پرسش بنيادي آن است كه «برونگرا يا درونگرا بودن دانشجوي معماري چه اثري در فرايند طراحي او خواهد داشت و استاد معماري در آموزش هر يك چگونه بايد عمل كند؟». روش تحقيق اين مطالعه توصيفي، تطبيقي و تحليلي بود. در اين پژوهش با تكيه بر مطالعات كتابخانه‌اي، ويژگي‌هاي شخصيتي دانشجوي برونگرا و درونگرا برشمرده و مشخص شد كه هر يك از اين ‌دو گروه چه رويكرد فكري اي در يادگيري طراحي و پيشبرد طرح روي ميز دارند و چه آموزش هايي طلب مي كنند. هدف اين پژوهش كمك به استاد معماري براي هدايت بهتر كارگاه طراحي معماري با توجه به فرضيه تفاوت رويكرد يادگيري طراحي دانشجويان در دو تيپ شخصيتي برونگرا و درونگرا بود و نتيجه مطالعه به جدولي از اين تفاوت ها ختم شد. با توجه به افزايش دانشكده هاي معماري در سال هاي اخير و نياز به استفاده از استادان جوان، تحقيق و نگارش چنين مباحثي ضروري مي نمايد تا در اختيار آنان قرار گيرد.