بررسي ديدگاه آينده شغلي و نقش آن در آموزش دروس مهارتي ـ آزمايشگاهي در دانشكده‌هاي مهندسي (آزمايشگاه روسازي مهندسي عمران)

آزمايش كردن يكي از راه‌هاي آموختن اصول و نتايج كلي علم است كه مي‌تواند علاوه بر وادار كردن دانشجويان فني به تفكر، بحث و نتيجه گيري، مهارت فني و كاربردي را نيز به آنها بياموزد. دروس آزمايشگاهي در آموزش عالي تلاشي است كه زمينه لازم را براي فراگيري مهارت هاي ضروري و دانش مورد نياز  براي دانشجويان فراهم مي‌كند. اين پژوهش با هدف شناخت و خلاصه‌سازي عوامل مهم از ديدگاه آينده شغلي دانشجويان در يادگيري  و آموزش دروس مهارتي در يكي از دروس آزمايشگاهي در دانشكده مهندسي عمران انجام شده است.  مطالعه حاضر از نظر هدف از تحقيقات كاربردي و از نظر گردآوري داده‌ها از نوع مطالعات پيمايشي و ميداني و از نظر روش تحقيق از نوع مطالعات اكتشافي بود. جامعه تحقيق كليه دانشجويان تحصيلات تكميلي درس آزمايشگاه روسازي راه طي سال هاي تحصيلي 95 تا 97 بودند. تحليل‌داده‌ها با كاربرد نرم افزارهاي آماري پركاربرد آماري نظير SPSS و  Excelانجام شد. در بخش تحليل توصيفي داده‌ها از شاخص پراكندگيضريب تغييرات، واريانس و انحراف معيار و در بخش آمار استنباطي از تحليل عامل اكتشافي بر تعيين عوامل مهم استفاده شد. براي شناخت الگوي علتو معلولي بين متغيرها از الگويتحليل عالي تأييدي بهره‌گرفته شد. نتايج نشان داد كه داشتن دانش اوليه كارآفريني و مهارت پياده‌سازي آموخته‌ها در صنعت عامل اصلي در موفقيت آموزش هاي مهارتي و آزمايشگاهي در دروس مهندسي است.