بررسي تاثير تمرين درماني بر وضعيت عملكردي بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال

The Effects of Exercise Therapy on Functional Status in Patients with Carpal Tunnel Syndrome

زمينه: سندرم تونل كارپال يكي از شايع ترين گيرافتادگي هاي عصب محيطي است كه به دنبال فشردگي يا درگيري عصب مديان در مجراي مچ دست بروز مي نمايد. وضعيت عملكردي تا حد زيادي در فعاليت هاي روزانه بيمار مبتلا به سندرم تونل كارپال دچار اختلال مي شود و ممكن است مشكلاتي را براي فرد به وجود آورد. بنابراين در اين مطالعه به بررسي تاثير تمرين درماني بر وضعيت عملكردي بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال پرداخته شد. روش كار: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني يك سويه كور بود كه روي 66 زن مبتلا به سندرم تونل كارپال خفيف و متوسط مراجعه كننده به كلينيك هاي كاردرماني انجام شد. بيماران واجد شرايط در دو گروه 33 نفر مداخله و كنترل قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر مداخلات رايج (شامل دارودرماني)، تمرين درماني با پروتكل از پيش تعيين شده را دريافت كرد و گروه كنترل از درمان هاي رايج خود بهره مند شدند. پرسشنامه وضعيت عملكردي يا بوستون در چهار فاصله زماني قبل، حين مداخله (هفته سوم) و بلافاصله پس از اتمام مداخله و يك ماه پس از اتمام مداخله در دو گروه تكميل گرديد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون تي مستقل، تي زوجي و general linear model از نوع repeated measure در نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: مداخلات صورت گرفته در گروه مداخله تفاوت معناداري را در وضعيت عملكردي (001/0>p) بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال نشان داد. نتيجه گيري: تمرين درماني مي تواند منجر به بهبود وضعيت عملكردي بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال شود.

Background: Carpal Tunnel Syndrome is one of the most commonly encountered peripheral nerve ending disorders that occurs after compression or strangulation of the median nerve in the wrist tunnel. The functional status is greatly impaired in the daily activities of a patient with Carpal Tunnel Syndrome and may cause problems for the subjects. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of exercise therapy on the functional status of patients with Carpal Tunnel Syndrome. Methods: This study was a single-blind clinical trial on 66 female patients with mild and moderate Carpal Tunnel Syndrome that referred to occupational therapy clinics. Eligible patients were divided into two groups of 33 patients in the intervention and control each. The intervention group, in addition to the common interventions (including medication), received a prescriptive therapeutic treatment, and the control group had common treatments. The Functional status questionnaire or Boston questionnaire was completed in four intervals before, during the intervention (third week), immediately after the intervention and one month after the intervention in the two groups. To analyze the data, independent t-test, paired t-test and general linear model of repeated measure was used in SPSS. Results: Interventions in the intervention group showed a significant difference in functional status (P<0.001) in patients with Carpal Tunnel Syndrome. Conclusion: Exercise therapy can lead to functional improvement in patients with Carpal Tunnel syndrome