برش عرضي ترازمند دولت‏ آباد-نيشابور در گستره بينالود

اين پژوهش تلاش دارد با بازسازي برش‏هاي عرضي ترازمند، جنبش ‏شناسي و مقدار كوتاه‏شدگي رشته‌كوه يادشده را آشكار نمايد. بدين منظور ساختار عمومي رشته‏كوه بينالود و افق‏هاي اصلي فراكَنِش در يك برشِ معين بين مشهد و نيشابور برداشت و بررسي شد. برداشت داده‏هاي ميداني در مسير برش تعيين‌شده، شناخت واحد‏هاي زمين‏شناسي كه در مسير برش قطع مي‌شوند و به‏كارگيري نرم‌افزار موو (Move) پايه‌هاي اصلي اين پژوهش به شمار مي‌روند. بر پايه‌ي اين اطلاعات چهار آزمون براي ترازمند كردن برش عرضي موردنظر در نرم‌افزار موو انجام گرفت. آزمون اول با روش كمان به همراه پلي گون براي افق‏ها و ساختار قاشقي بدون داشتن گسله كف نتوانست برش دگرريخت شده را به نمايش درآورد. در آزمون دوم، ساختار دگرريخت شده رسم شد، ولي در مرحله‌ي گشايش چين خم گسله از ترازمند كردن برش بازماند. در آزمون سوم و چهارم مي‌بايست برش را از حالت دگرريخت نشده به حالت دگرريخت شده رساند. اعمال دگرريختي در آزمون سوم از جانب پس بوم آغاز شد و در مرحله‌ي برگشت مقدار كوتاه شدگي ۶۵% آشكار شد. در آزمون چهارم با اعمال دگرريختي از جانب پيش بوم مقدار كوتاه شدگي گستره‌ي بينالود با احتساب بالاآمدگي هم‌زمان با كوتاه شدگي، ۲۶% به دست آمد. در مدل ساختاري نهايي، كمربند چين و راندگي نازك پوست، چين خم گسله همراه با دوپشته‌هاي بيرون از توالي و درون توالي را تعريف مي‏كرد. افق‌هاي فراكنشي كه در گستره تعيين شد عبارت هستند از: ۱) افق‌هاي شيلي واحد سنگي سيلوريندونين ۲) دولوميت و آهك متوسط لايه سازند بهرام ۳طبقات تبخيري در رسوبات ائوسن.