شناخت تغييرات ميدان تنش سنوزوئيك با استفاده از تحليل زمين ساخت شكننده در زاگرس چين خورده ساده (گستره شيراز)

شكل كنوني زاگرس چين خورده، حاصل برخورد اريب ورق عربي و ايراني در سنوزوئيك بالايي مي‌باشد. در اين پژوهش، تغييرات ميدان تنش سنوزوئيك در كمربند چين‌خورده ساده زاگرس و تكامل ساختاري پس از برخورد، در گستره شيراز مورد ارزيابي قرار گرفته است. سازندهاي زمين‌شناسي مورد بررسي، در بازه زماني كرتاسه بالايي تا نئوژن (سنوزوئيك بالايي) است. در اين راستا داده‌هاي صفحه گسلي و خش‌لغزها، سطوح انحلال فشاري و ديگر شواهد زمين‌ساختي و چينه‌شناختي در30 ايستگاه برداشت گرديد و وضعيت محورهاي اصلي تنش(σ3, σ2 , σ1) براي دسته  داده هاي تفكيك شده به روش برگشتي، محاسبه شد. نتايج حاصل از بازسازي تنش ديرين، رژيم زمين‌ساخت فشاري و امتدادلغز را حاكم در سنوزوئيك است و چرخش پادساعت گرد نزديك به 60 درجه، مسير اصلي تنش فشاري در طول زمان است چنانكه جهت بيشينه تنش اصلي (σ1) پيش از چين‌خوردگي جهتي نزديك به N60E دارد و زمان آن ميوسن و قبل از آن مي‌باشد در حالي كه جهت تنش هم‌زمان با چين‌خوردگي N35E است و سن هم ارز سازند بختياري قديمي و پليوسن دارد، تغييرات تنش بيشينه پس از چين‌ خوردگي جهت N20E را نشان مي‌دهد كه هم ارز سني بختياري جوان و كواترنري (پلئيستوسن) است و در ادامه تا كنون راستاي نزديك به شمالي جنوبي در گستره تأثيرگذار مي‌باشد.