تصفيه پساب آبزي‌پروري با استفاده از سيستم تركيبي ماهي-فيتوپلانكتون-زئوپلانكتون

از مشكلات آبزي‌پروري افزايش اثرات ورود پساب به محيط مي‌باشد كه انجام تصفيه مي‌تواند در كاهش پيامدهاي نامطلوب آن بر اكوسيستم‌هاي آبي مؤثر واقع شود. در مطالعه حاضر امكان استفاده يكپارچه از ميكروارگانيسم‌هاي فيتو و زئوپلانكتوني در يك سيستم پرورش ماهي به منظور تصفيه پساب مورد بررسي قرار گرفت. گونه‌هاي ماهي پرورشي و فيتوپلانكتون مورد استفاده به ترتيب عبارت بودند از: ماهي تيلاپياي نيل (Oreochromis niloticus) و ريزجلبك آب شيرين Chlorella vulgaris. آرتميا (Artemia franciscana) و روتيفر (Brachionus sp.) نيز گروههاي اصلي زئوپلانكتون‌هاي مورد استفاده بودند. اندازه‌گيري‌ها و محاسبات مربوط به پارامترهاي كيفي آب شامل غلظت نيترات (NO3)، نيتريت (NO2)، آمونيوم (NH4) و فسفات (PO4)، اكسيژن محلول (DO)، pH، هدايت الكتريكي (EC)، مجموع مواد محلول (TDS)، مجموع مواد معلق (TSS)، تعداد سلول‌هاي فيتوپلانكتوني و زئوپلانكتون‌ها، پارامترهاي عملكرد رشد ماهيان شامل افزايش وزن (WG)، ضريب چاقي (CF) و نرخ رشد ويژه (SGR) به صورت هفتگي در طول 6 هفته در اجزاي مختلف سيستم صورت گرفت. سطوح تركيبات مغذي نيترات، نيتريت و فسفات در طول دوره پرورشي در خروجي سيستم نسبت به سطوح آن در شرايط شاهد كمتر بود. مقادير DO و pH اندازه‌گيري شده نيز در خروجي سيستم همواره در سطوح مطلوبي قرار داشت (DO 6 mg.1-1 و pH = 7 - 8). مقادير پارامترهاي EC، TDS و TSS نيز در خروجي سيستم تركيبي به شكل معني‌داري (P 0.05) كمتر از وضعيت شاهد بود. عملكرد رشد بهتري از نظر مقدار افزايش وزن براي ماهيان سيستم تركيبي در مقايسه با شرايط شاهد مشاهده گرديد (P 0.05). بر اساس نتايج، استفاده همزمان از سطوح تروفي مختلف شامل فيتوپلانكتون، زئوپلانكتون‌ و ماهي در يك سيستم يكپارچه پرورشي ماهي تيلاپيا سبب تصفيه مناسب پساب پرورش ماهي با سطح كيفيت بسيار مطلوب و با قابليت استفاده مجدد بدون پيامدهاي نامطلوب بر عملكرد رشد اين ماهيان در مقايسه با شرايط شاهد شد.