اثرات سطوح مختلف پروتئين جيره غذايي و شوري آب بر شاخص هاي رشد، تغذيه و تركيبات بيوشيميايي لاشه ميگوي پا سفيد غربي (Litopenaeus vannamei)

در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئين جيره‌غذايي و شوري آب بر شاخص‌هاي رشد، تغذيه و تركيبات بيوشيميايي لاشه ميگوي پاسفيد (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسي قرار گرفت. 350 قطعه ميگو با متوسط وزن و طول اوليه 0.18±5.55 گرم و 0.15±8.81 سانتي‌متر، در 27 عدد مخزن بتني با ظرفيت 10 تن آب توزيع گرديدند. تيماربندي براساس طرح ماتريكس (3×3) شامل سه سطح شوري 3-0، 15-12 و 35-32 قسمت در هزار در سه سطح پروتئين جيره‌غذايي 25، 35 و 45 درصد طراحي شد. غذادهي 4 بار در روز در ساعات 6، 12، 18 و 24 در حد سيري و به مدت 56 روز انجام گرديد. براساس نتايج، بالاترين شاخص‌هاي رشد در هر سطح شوري آب در جيره‌غذايي حاوي 35% پروتئين مشاهده گرديد كه به لحاظ آماري اختلاف معني‌داري با جيره‌غذايي حاوي 45% پروتئين نداشت. از طرفي بيشترين ميزان درصد افزايش وزن بدن و نرخ رشد ويژه در بالاترين سطح شوري مشاهده گرديد. همچنين بهترين ضريب تبديل غذايي و كارايي غذايي در بالاترين سطح پروتئين جيره‌غذايي و شوري آب حاصل گرديد. در شاخص‌هاي مورفومتريك، اختلاف معني‌داري بين سطوح مختلف پروتئين جيره‌غذايي و شوري آب مشاهده نشد. بررسي نتايج تركيبات بيوشيميايي لاشه نيز نشان داد كه افزايش سطوح پروتئين جيره‌غذايي و شوري آب تأثير معني‌داري بر پروتئين، رطوبت و خاكستر بدن نداشت، درحالي‌كه بر چربي بدن به‌طور معني‌داري (0.05 P) مؤثر بود و بيشترين ميزان چربي در بالاترين سطح شوري و پروتئين مشاهده گرديد؛ البته اختلاف معني‌داري نيز بين سطوح 35 و 45 درصد پروتئين مشاهده نشد. بدين ترتيب براساس نتايج كسب‌شده در مطالعه حاضر سطح 35 درصد پروتئين رژيم غذايي جهت تغذيه‌اين گونه در شوري آب 35-32 قسمت در هزار مشاهده گرديد.