كاربست پارادايم بازداندگي منطقه‌اي در سياست‏هاي جمهوري اسلامي ايران در قبال تهديدات نظامي ايالات‌متحده در سه سطح

پس از الغاي يك‌جانبه برنامه جامع اقدام مشترك از سوي ترامپ، تنش‌ها ميان جمهوري اسلامي ايران و نئوكان‌ها (نومحافظه‎كاران) به بيشترين ميزان خود رسيد. ترامپ، برجام را به‎مثابه ابزاري براي توسعه روزافزون قدرت جمهوري اسلامي قلمداد نمود، لذا با اعمال بيشترين تحريم‌هاي اقتصادي از يك‌سو و با تروريست قلمداد كردن سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، علناً مواضع خود را در قبال ايران، به سمت و سوي جنگي تمام‌عيار سوق داد و سرانجام با تهديد به اعزام نيروهاي نظامي به منطقه خليج‌فارس، دامنه‌هاي وقوع جنگ نظامي را بيش‌ازپيش گسترش داد. مسئله اصلي در اين ميان، نحوه و نوع تقابل ميان جمهوري اسلامي ايران و ايالات‌متحده مي‌باشد. لذا مساعي نويسندگان در اين مقاله حول ارائه پاسخي مستدل به اين سؤال است كه پارادايم بازدارندگي جمهوري اسلامي ايران در قبال تهديدات نظامي آمريكا چيست؟ فرضيه نويسندگان مبتني بر اين است كه تقابل نظامي و مستقيم ميان دو كشور صورت نخواهد گرفت و يافته‌هاي مقاله كه بر اساس نظريه رئاليسم تدافعي و بهره‌گيري از روش‌هاي تلفيقي جامعه‌شناسي تاريخي و آينده‌پژوهي مي‌باشد، به سه علت كلان اين رويارويي صورت نخواهد گرفت. در سطح داخلي، ائتلاف عميق نيروهاي نظامي و رسمي اعم از ارتش، سپاه و پارلمان و قدرت موشكي ايران، در سطح منطقه‌اي ائتلاف قدرتمند شيعيان در راستاي حمايت از ايران و ماهيت شكننده دول متحد آمريكا در خاورميانه و در سطح بين‌المللي نيز موانع ساختاري روسيه و شخصيت نارسيستي دونالد ترامپ مهم‌ترين موانع تحقق حمله نظامي ايالات‌متحده عليه جمهوري اسلامي ايران مي‌باشد.