بررسي رابطه سلامت معنوي با سازگاري اجتماعي و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سرطان

زمينه و هدف: سلامت معنوي به دليل تاثير بر كيفيت زندگي و سازگاري فرد با بيماري در زندگي بيماران مبتلا به سرطان مي‫تواند نقش مهمي داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه سلامت معنوي با سازگاري اجتماعي و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سرطان مركز جامع سرطان مازندران انجام شد.روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه بيماران مبتلا به سرطان مركز جامع سرطان مازندران وابسته بيمارستان امام خميني (ره) شهرستان ساري در سال 1397 بودند كه از بين آنها تعداد 360 نفر به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس‫هاي سلامت معنوي پولوتزين و اليسون، سازگاري اجتماعي بل و همكاران و كيفيت زندگي وير و شربورن بودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون‫هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به كمك نرم افزار SPSS21 انجام شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه بين سلامت معنوي با سازگاري اجتماعي رابطه معني داري وجود نداشت (P 0.83،0/011=r) در حالي كه بين سلامت معنوي با كيفيت زندگي رابطه معني داري مشاهده شد (P 0.001, 0/277=r). در مدل پيش بين، مولفه هاي سلامت معنوي توانستند 77 درصد از تغييرات كيفيت زندگي را در بيماران مبتلا به سرطان پيش بيني كنند (0/077=R^2).نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، سلامت معنوي و مولفه هاي آن از متغيرهاي مهم در زمينه كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سرطان است، بنابراين پيشنهاد مي‫شود آموزش هاي لازم در زمينه تعالي سلامت معنوي و نگرش و درك خداوند و نيز رشد اخلاقيات به بيماران مبتلا به سرطان فراهم شود.