بررسي انتقادي تفسير ابن عاشور

محمدطاهر بن عاشور (1296ـ1393 ق.) عالم و فقيه تونسي با توجه به جامعيت و احاطه بر علوم مختلف، در كتاب سي جلدي التحرير و التنوير، آيات قرآن را تفسير كرده است. مقاله پيش رو در پي پاسخ به اين پرسش است كه آيا ابن عاشور توانسته به دور از هر عيب و نقصي به هدف خود دست يابد؟ نويسنده پس از بررسي تفسير ابن عاشور، نخست به معرفي مؤلف و ساختار تفسيري او پرداخته، سپس اشكالات وي را كشف، تبيين و پس از آن به برخي از مصاديق آن اشاره مي‌كند. بخشي از آسيب‌ها و اشكالاتي كه در اين مقاله ذكر شده، اشكالات ساختاري، و بخشي از آن‌ها اشكالات روشي است كه اهم آن عبارت است از: ضعف تقسيم‌بندي، حجم زياد و ايراد مطالب غير ضروري، ضعف استدلال، نقل نادرست اقوال، ارجاع نامناسب، كم‌توجهي به تناسب و نظم ميان آيات، ناآشنايي با تشيع و تحميل آراي فرقه‌اي بر آيات. روشي كه در تحقيق پيش رو اتخاذ گرديده، انتقادي بوده است.