اثر‌بخشي گروه درماني وجودي بر حساسيت اضطرابي و بهزيستي روان‌شناختي زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر­بخشي گروه درماني وجودي بر حساسيت اضطرابي و بهزيستي روان­شناختي زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير كه به كلينيك روان­شناسي در شهرستان اردبيل مراجعه كرده بودند، كه از جامعه مذكور 30 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به روش تصادفي در دو گروه  برابر آزمايش و گواه قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش­آزمونپس­آزمون با گروه كنترل بود. پرسشنامه بهزيستي­روان­شناختي ريف (1995) و حساسيت­اضطرابي تيلور و كاكس (1998) به عنوان ابزار ارزشيابي در پيش­آ‍زمون، پس­آ‍زمون مورد استفاده قرار گرفت. شركت كنندگان با استفاده از مصاحبه ساختار يافته باليني و بر اساس اختلال­هاي محور يك انتخاب شدند. گروه آزمايشي طي 8 هفته تحت درمان وجودي قرار گرفت، و در اين مدت در گروه كنترل هيچ گونه مداخله درماني انجام نگرفت. داده­ها با استفاده از روش­هاي آماري توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه نمرات پس­آزمون حساسيت­اضطرابي و بهزيستي­روان­شناختي گروه مداخله و كنترل تفاوت معني­داري دارد. بدين ترتيب بر اساس يافته­هاي اين پژوهش مي­توان بيان كرد كه شيوه گروه­درماني­وجودي موجب كاهش علائم حساسيت­اضطرابي و افزايش بهزيستي­روان­شناختي در زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير خواهد شد.